Τρίτη 29 Ιουλίου 2008

Στην Μαρία.....


Κανείς δεν θα μάθει πόσο πόνεσα για την Μαρία, ίσως ούτε η ίδια η Μαρία.

Η νύχτα εκείνη θαρρείς και δεν ξημέρωσε μετά, αφέθηκε στο τηλέφωνο που βούιζε και στην μνήμη της λυπημένης φωνής της καθώς έφευγε μακριά μου.

Η νύχτα εκείνη τώρα πια ανήκει σε μένα, είναι μέρος της επιδερμίδας της μνήμης μου και πάντα θα σε χει κλεισμένη μέσα της

Γιατί ξέρεις Μαρία μπορεί να ήμουν μικρός για σένα και την ψυχή σου, μπορεί η βροχή να τελείωσε πριν την ώρα της στο παράθυρο μου, μα πάντα θα σαι η Μαρία μου.
boomp3.com

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Απόλυτη Μοναξία...
Χωρίς Εσένα...





Κάποια...