Με κυνηγούν οι λέξεις,

μερικές είναι έτοιμες να με δολοφονήσουν,

δεν μπορώ να βρώ την ισορροπία στην κόψη τους,

με φορτώνουν με μολυβένιους σταυρούς

και μου δείχνουν μερικούς απ τους Γολγοθάδες που πρέπει να ανέβω.

Μερικές λέξεις είναι σαν άγγιγμα αγκάθινο, στην επιδερμίδα του νου μου,

με χαράζουν με σημάδια ανεξίτηλα, σημάδια άσχημα.

Την νύχτα τέτοια σημάδια πονάν, αφήνουν την επιφάνεια σου και προχωρούν παρακάτω ,

γίνονται ρωγμές

και σαν δεν καταφέρεις να τις ελέγξεις, γίνονται ρήγματα ολόκληρα που σε χωρίζουνε στα δύο και δεν μπορείς να ξανανταμώσεις πια τον εαυτό σου…